So far so good

Aangezien ik de afgelopen drie dagen al zoveel heb gezien en meegemaakt vond ik het wel weer tijd worden voor een update.
Allereerst, wordt ik hier echt een beetje geleefd. Iedereen sleept me overal mee naar toe, wat echt super leuk is overigens. De eerste dag nam de zoon van mijn supervisor, Luciano, me mee op sight-seeing over het eiland. We zijn naar een vet mooi strand geweest waar we de rotsen beklommen hebben om over de zee uit te kijken (Het is helaas nog te koud om te zwemmen). We zijn naar de zanduinen geweest, waar je kan zand-boarden, maar wij zijn er gewoon opgeklommen.

We gingen naar een shopping-mall, waar jongeren graag rondhangen (zoiets kennen wij niet in Nederland, maar in veel landen buiten Europa is de mall echt hét ding). En als laatste, het oude historische centrum, wat ik heel erg bijzonder vond, terwijl veel locals het helemaal niet speciaal vinden. Ik vond de koloniale gebouwen met veel kleurtjes erg mooi om te zien (Zie de foto van de kathedraal en een bijzondere oude boom). Daarnaast staan daartussen ineens veel nieuwere gebouwen, waardoor de stad een rare mix is van traditioneel, aftanse jaren 70 en moderniteit.

's Avonds gingen we dansen bij een club dichtbij de duinen. Er zijn op het eiland veel verschillende dansschools en elke avond kan je wel ergens één van de dansen dansen die ze je daar leren. Deze avond was de forro aan de beurt. En het was echt super leuk! de plek was in strand stijl, en eigenlijk vind ik het moeilijk te omschrijven, maar het was zoals je verwacht dat een braziliaans feest is, vanuit films.

De volgende dag werd ik meegenomen naar de universiteit. Daar heb ik het onderzoeksteam ontmoet, erg leuke mensen! Eén van de PhD studenten moest ervoor zorgen dat alles voor mij geregeld werd, dus nam ze me mee naar de administratie. Binnen 10 minuten was alles geregeld, dus kaapte ze me de rest van de middag mee om de universiteit te laten zien. De bibliotheek is hier heel bijzonder, omdat ze serieus zitzakken hebben liggen zodat je een dutje kan doen als je aan het studeren bent! mensen vechten voor deze plekken en liggen compleet voor pampus midden in de bieb (en stiekem wil ik dit ook in Wageningen). Ze heeft me een typisch braziliaanse sap laten proeven, waarvan ik de naam alweer vergeten ben, wat gemaakt wordt van een uitgeperste tak! En we hebben een vriend gemaakt ergens op straat.

Daarnaast vertelde ze me dat ik na het donker niet op het terein van de universiteit kan lopen in mijn eentje. Dat schijnt erg gevaarlijk te zijn. Vandaag leerde ik, dat dat komt door een oude wet waardoor de politie het terrein van de universiteit niet op mag. De universiteit is omheind als federale grond, wat stamt uit de tijd dat er nog een militaire dicatatuur was (tot 1984). De universiteit moest een vrije grond zijn waar je niet opgepakt kon worden voor je ideeën, misschien omdat je bijvoorbeeld het marxisme aanhing. Hoewel het toen misschien functioneel was, resulteert het nu helaas in veel criminaliteit.

Vandaag heb ik mijn ticket naar Buenos aires geboekt, wat nog best even lastig was. Daarna heb ik boodschappen gedaan, wat ook al een hele beleving op zich was. Ten eerste de supermarkt was GROOT. De albert Heijn XL is er niks bij. Ten tweede werden mijn boodschappen voor me ingepakt. Hier zijn speciaal mensen voor ingehuurd. Ten derde hoef je je karretje niet terug te brengen, maar kan je die gewoon op je parkeerplaats laten staan. Ik voelde me vrij asociaal, maar Luciano verzekerde me dat dit allemaal heel erg normaal en ok is. Daarna werd ik door echt een super grappige Braziliaan uit het onderzoeksteam opgehaald om mee te gaan naar het strand (Het zou vandaag warm worden, maar dat werd het niet). Hier kwam de volgende cultuur shock; De beste man moest tanken, maar blijkbaar doe je dat hier ook niet zelf. Sterker nog; dat mag niet eens. Je rijdt het pompstation binnen, geeft een mannetje geld en zeg gooi maar vol voor deze prijs. En daarna kan je weer verder rijden.
We gingen naar een ander strand, waar eigenlijk alle super rijke mensen van Brazilie een vakantie huis hebben. Omdat het nu winter is staat alles leeg en is het eigenlijk een spook stad. Hij liet me het vakantie huis van Ronaldo zien, die de grond naast dat huis ook heeft gekocht zodat hij een klein voetbalveldje heeft. Eerder deze week heeft Luciano mij ook wat arme wijken laten zien. Het is best wel naar en raar om de grote tegenstelling tussen arm en rijk zo voor je te zien.

Overigens was het strand ook weer erg mooi en uitgestrekt en zag ik veel bijzondere (lees: ik ken deze vogels niet) vogels. (Die zie ik overigens als de hele week, maar elke keer als ik mensen er op wijs zo van 'kijk' dan zeggen ze; 'ja, een vogel'. Ik doe bij dit verslag een paar foto's ervan. Daarnaast was er ook een aangespoelde dode pinguin. Eén van de guys vertelde dat dat kwam omdat het nu winter is en de pinguins het te koud vinden in antartica (ja serieus). Daarom zwemmen ze naar argentinië, want het water is daar warmer. Sommige pinguins overleven deze reis niet en dan spoelen ze vaak hier op het strand aan (zie foto).

Het laatste wat ik nog wil vertellen is lunch. Het is hier blijkbaar heel normaal om buiten het huis te lunchen. Dit gebeurt bij lopende bufetten en je betaalt per kilogram, dus je kan scheppen zoveel je wilt. 's middags eten ze hier rijst met bonen en daarnaast nog allerlei groentes en vlees en vis, Er is echt enorm veel keus en het is goedkoop en makkelijk. 's ochtends en 's avonds eten ze hier wat kleins. Ik merk dat ik dit eet ritme heel fijn vind, je kan er lekker een middag op door. Echter had ik hier vandaag geen tijd voor. Toen mijn supervisor, die overigens Julia heet, vroeg of ik al geluncht had zei ik; 'nee, maar ik neem wel wat brood.' Waarop zij antwoorde: 'maar je moet lunchen!' Brood is klaarblijkelijk geen lunch, en eigenlijk moet ik het nu al wel met haar eens zijn.

en verder:
- de caprinha's zijn hier echt veel lekkerder dan je had durven hopen en nog goedkoop ook.
- het is binnen kouder dan buiten, nu ben ik daar niet blij mee en loop ik met een trui aan binnen die ik uit doe als ik naar buiten ga, maar ik weet dat ik er volgende maand anders over denk
- Ik heb veeeeel meisjes gezien die hoge sokken over hun broek dragen, dat schijnt helemaal hip te zijn. Dus ik heb spijt dat ik mijn paardrij-sokken niet mee heb ;)
- Er is hier super veel fruit en groente die we niet kennen in Europa. Het is super leuk om alles uit te proberen, maar best lastig als je denkt een courgette te hebben en het blijkt pompoen te zijn.
- De bonen zien er niet uit en ik durf het ook nog niet te proeven. Ze maken er 1 of ander super zwart goedje van, super goor.


Ik verwacht dat ik in de komende tijd veel minder tijd ga hebben voor deze verslagen, al zou ik het zo goed mogelijk proberen bij te houden. Op de planning staat al de conferentie voor sociaal wetenschappelijk onderzoek in Buenos Aires en waarschijnlijk ook veldwerk met boeren in Mato Grosso, een provincie ten westen van Santa Catarina, waar ik nu zit. Het onderzoek gaat over de certificering van deze boeren en de focus van het certificaat op duurzame toepassingen. Ik ben me alvast aan het inlezen en tot nu toe klinkt het erg interessant!

Tchau!